şura aykan, röportaj

1- şiir yazma süreciniz nasıl başlıyor? şiirin bittiği kanısına vardığınız yol, yöntem nedir?

şiir yazmaya başlamadan önce yeni bir şiir yazacağımı hissediyorum aslında bazen böyle hissetmesem de yazmaya uğraştığım oluyor haliyle aynı etki de oluşmuyor sinekten yağ çıkarıyor gibi hissediyorum. ama başta da söylediğim gibi şiir yazacağımı hissediyorum sadece bir şeyin fitili ateşlemesi su dolu balonu patlatması gerekiyor bunu 'şey' diye tarif etmem tesadüfi değil gerçek manada herhangi bir şey o balonu patlatabiliyor bazen bir cümle, bazen bir ses, bazen bir resim, bir koku bana şiir yazdırabiliyor. günlük hayatta kulağımın duyduğu her şey şiir olmaya adaydır bazen not alarak ilerlerim not aldığım cümlenin etrafında bir şiir kurarım zamanla ama bazen de başladığım anda yazabildiğim kadar yazıp yani şiiri bitirmiş gibi oluyor hatta sonrasında da her yerde her an açıp okuyup bir şeyler yazabiliyor muyum diye kendimi sık sık yokluyorum kimi zaman otobüste kimi zaman tuvalette bazen yeni uyandığımda ya da tam uykuya geçmeden önce sayıkladığım sıralardaki bulanık zihinle. yazarken tek bir yoldan söz etmem çok doğru olmaz sanırım çünkü bazı durumlar bana da sürpriz oluyor ama çoğu zaman şiire bir şey ekleyerek ilerlemektense şiiri yontuyor gibi ilerliyorum fazlalıklarından kurtulduğunu hissettiğimdeyse bitiyor. yani biraz şiir kendi kendini yazdırıyor gibi oluyor benim sürecimde.

2- edebiyatın yavaş yavaş matbudan koptuğu aşikar, hala inat ve cesaretle sürdürülen ciddi işler olsa da, sosyal medya çağında dijital dergilerin, yayılım araçlarının şiir üzerindeki etkisi hakkında ne düşünüyorsunuz? sona mı geliyoruz?

matbunun sona geldiğini düşünmüyorum açıkçası fakat günümüzde hız ve konfor her şey buna ekonomik sebepler de eklenince dijital yazan için de okuyan için de mantıklı bir alternatif oluyor. fakat dijitalin konforu herkese alan açması bazı şeyleri değersizleştirdi örneğin ben şiirlerim yayımlanmaya başladığında matbu dergilerde eserlerimizin kabul edilmesi ya da reddedilsek de editoryal bir süreç geçirmek kendi adıma benim için kıymetliydi işleyen bir düzende kendine alan açmak kıymetliydi çünkü. şiir matbuda dijitaldeki kadar hızlı tüketilebilir değil dijitalde şiirlerini her türlü insanlara ulaştırabilirsin birçok e dergi var blog var hiç olmadı kendi e dergi çıkarırsın veya sosyal medyada yayınlarsın bir şekilde o şiiri 'göze sokmamıza' olanak sağlıyor dijital. şair olarak ben de bunu tercih ediyorum çoğu zaman bunu eleştirmek için söylemiyorum fakat okur olarak dijital çerez gibi bugün öğle saatinde iyi bir şiir okusam etkisi akşama geçer veya iyi şiirin ölçütü 2 rt fazla alması mı onu hâlâ bilemiyorum fakat 3 ay sonra dergi blog kapansa o şiir yeryüzünden silinmiş oluyor en başta alternatif dememin bir sebebi de bu.

3- savaş, yoksulluk, ihmallerin açtığı derin insani yaraların karşısında şiirin durması gereken konum hakkında ne düşünüyorsunuz veya şiirin dünyaya böyle bir borcu olduğunu düşünüyor musunuz?

kendi adıma ben her zaman kavgası olan bir şiiri savunurum bu demek değil ki şiirin borcu. ben şiire bir reçete yazmadım hiçbir zaman yazmam da. kavga derken sürekli protest üretmek veya insanların acıları üzerinde bakalım en güzel kim tepiniyor yarışması düzenlemekten söz etmiyorum fakat şu an yazından söz ediyorsak düzenin yalakalarına yer olduğunu düşünmüyorum.

4- hakikat ve estetik bağlamındaki yol ayrımında şiir nerede ikamet etmeli?

hakikat ve estetiği birbirinden keskin bir çizgiyle ayıramam kendi şiirim için hatta tek kanatlı kuş uçmaz diyebilirim fakat genel manada şiir için konuşursak biri olmadan diğeri de olmaz diyemem. bence hakikat kaygısı olmadan salt estetik kaygıyla da şiir gayet şiir olabilir platon şairlerin akla değil duygulara hitap ettiğini söyler bunu da tam anlamıyla desteklediğim söylenemez yalnızca şiirin olmazsa olmazı hakikat değildir. kavgası olan bir şiir meselesinde belirttiğim gibi şairlerin konumlandıkları nokta şiirin konumunu da belirlemiyor gerçek elle tutulur hiçbir şey yazmamayı estetize ediyorsa bu şiirdir benim nezdimde şiir borçlu veya alacaklı değildir ama şairler borçludur.