intikam

soğuk taşlara yaslayıp yüzünü

dünyanın ayazına kafa tutan 

çiğ metallerle bezeyen ağzını

kahkahasında keskin etin kokusu

toprağı diliyle kazıyanın

zehriyle emzirenin meyveyi

külden bir pudra dokundurur yanaklarına gri

ölüm var dört bir yanda liğme liğme ölüm

sanki camdan bir suret 

sanki gökte bir ayna

sanki tepede ulu allah 

katı ama görünmez

uzanır yaz günleri ter içinde annem gibi

uzanır boydan boya kimi keser kimi kanatır

söker arzuları midemden 

çaresiz bir yavru gibi ensesinden taşır

Damla Karahanoğulları