acı kaybımız: böcek necmiye, bilgehan tugrul

kafam sivilceli dalmaçya köpeği gibi irinliyse

geceleri yastıklarımı boğuyorsam

saçlarım sıkılıp alıp başımı gittilerse

çağırdığımda yoksan

çığırdığımda kınına giriyorsan

dizleri kırılmış bir atı ağzından öpüp

umut veriyorsam

gözlerimi sıkıp

çekiyorsam tetiği

felçli babaannelere metamorfik kayaç belgeselleri açıp evden kaçıyorsam

ve ben kaçarken

ev peşimden gelmiyorsa

başıboş azgın köpeklerin bile birbirlerine ısmarlamadığı

teni saydam kemikli çocuksam

senin yüzünden.

miyop sen gittin diye vurdu bana

şevkin tüketilebilir yüzeyler olduğu duyuldu

sundum kuyuların yalnızlıktan çekinik genlere vurulduğunu

annemin böcek necmiye'yi balkondan atıp intihar süsü vermek yerine gözlerindeki kırmızıyı alıcıya çıkaran angın katiller gibi ayaklarıyla parça pinçik ettiğini

gözlerim senin bavulunu merdivenlerin tahrik olduğu yerlere fırlattığında öğrendim

sen

seni

affet

beni

terk

ettiğin

için

vedalar bulanık gözlerin

yılgın ve geri dönüş kanununu geri dönüşüm kutusuna atan filmleri eskicilere verdim

ben

seni

affedemem

çünkü

ben ben değilim ve olmayabilirim

bakışlarım, bilgeliğim, masum etim

dişlerinden vurduğum atın sıcak dilinin üzerinde eridi ve (b/g)itti

dikenleri neden batmıyor diye mahalleden kovduğum isviçreli kirpilerin yatak duaları kabul oldu, orospu oldum, narkolepsi, sırf kınına girebilmek için çakı gibi dimdik uyuyorum şimdi,

bir tek yıldızım söndü diye

damarlarım darmadağın

komşular gelecek dendi, kanımı süpürdüm

köpeğimiz finoyu yıllarca banyo yapmadığı ve saçlarının permaları geberdiği için ardiyeye kaldırdım

rezil etmesin bizi: üstelik hav havları da türk mûsikîsine uygun değil

ben beklerken olmadı hiçbir şey

varsın olmasın sen de gelmiyorsan,

cehhennemi yaratırım morga kalkan ışıklarımı anmak için dağa çıkan damarlarımdan, ilmek ilmek

Cehhennem: Çok iyi kötü olmayı becerenlere double ve beleş yatahane, üst üste yatmak mecburi, günahların alttan alınabilmesi için. Cehennemden farkı, ekstra ketçap mayonez istemenin yasak ve nemin fazla olması

bilgehan tuğrul