soygun, bilgehan tuğrul

yıldızlar gökyüzünde boğulurken

geyikler insanlaşır ve

yılanlarla dil öpücüğü soygunu yaparlar

pişmemiş cüceler ocakta

kokusuz ve soğukturlar.

ben kemik prensesiyim

ama ruhumun hiçbir şeyi

kazan dairesindeki hasret zehirlerini yakmak,

insanlıkla hayvanlığı keder kırbacından sıyırmak için

gülümsedim

ve

cinlere beş dakikalık saygı duruşu içirdim.

beni merak edenler için

kıldan ince kemiklerin prensesiyim

hayaletlerin de görmediği biriyim

suçsa eğer suçsuzluğum

 yine de cezalandırılamayacağımı bilirim.

şimdi her şey hazır

hasret külleri yangın anneyi ağlatıyor

bunu sevdim

binip kaçacağım küflü lokomotif dişlerini gösteriyor

kokusuz cüceler külotlarını çıkarmadan işiyor alevlere

hepsine gülümsedim

hazır şimdi her şey

kendime zehir saklayabilmek için aldığım mukavvadan iksir 

şişesi

simli kartonum

kimliğim, öğrenci belgem, polislere hediye edebilmek için vesikalık resmim

hadi

gidelim.